او می رود دامن کشان...

همان روز اول که دیدمش ، عاشقش شدم! با آن صورت ِخوش مدل ، چشمهای ِ سیاه  و نگاه ِ خواستنی ، آن روزها ، من ، کم سن و سال تر از آن بودم که برای عشقم ،  پی ِ دلیل باشم و چه دلیلی بهتر از آن موهای سیاه ِ نرم که زیر انگشتانم می رقصید و نگاهی که شیفته ام بود .روزهای اول ، ساعت ها در آغوشش می گرفتم ، با سر انگشتانم ، نوازشش می کردم ، بی تابی هایش در بغلم گم می شد و  گم شده ی من در آغوشش پیدا می شد ... . سن ِ خواهرکم و افزایشِ  حجم قلب ِ من ، انگار ،  رابطه ای مستقیم داشت ! آن چه سد ِ رشد ِ من بود را از جلویش برمی داشتم و آن چه مرا آزرده بود ، از او دور می کردم مراقب بودم که چه می شنود و چه می خواند و چه می خواهد برای آزادی ِ او می جنگیدم و دل نداشتم ببینم محدودیت هایی که سقف ِ تعالی ِ من شده ؛ او را اسیر کند .حالا دخترکی که عروسک ِکودکی من بود ؛ جوان و رعنا و زیباست و برق ِ هوش ِ چشمانش ؛ هوش از سر می برد... خواهرکم این روز ها ، آماده ی رفتن می شود ؛به آن سوی دنیا... و من ، او هنوز نرفته دل تنگش هستم ... .