چینی ِ بند زده

هزار سال دیگر هم بگذرد به شکستن شیشه ها و صدای شکستن‌شان عادت نخواهم کرد!

 هرگز یاد نمی گیرم ، چطور باید فردای ِشکستن، خُرده شیشه ها را جمع کرد؛ شکسته ها را بند زد و تعریف ِ تازه‌ی شکسته ی اشیا را پذیرفت ، توگویی که از ازل شکسته بوده اند.

 نه ... هرگز یاد نمی گیرم! مرتاض نیستم که روی خُرده شیشه ها راه بروم و عادت کنم؛

درد دارد . بغض دارد .