نقطه ی صفر

در آن هیاهو و سر و صدا و رفت و آمد ِ نذری پزان ِ خانه ی مادربزرگ ؛  داشتم فکر می کردم ، چیزی جایی اشتباه شده یحتمل ،  گوشه ای از ما دریغ شده ، بی که بفهمیم ، قطعه ای ، جایی کارش را درست انجام نداده ،  تو گویی تاوان ِ چیزی حتا ،  یا شاید از کم ِ بضاعت ِ روزگار ؛‌ تا همیشه اطمینان بدهد : در مرکز ِ توجه کسی هستی ؛ مرکز ِ دنیایش !