بدوم تا ته دشت !

همیشه راهم را دور می کنم که از او خرید کنم ! دختر ِ زیبای ِدوست داشتنی‌ای است ، با دو چمن‌زار به جای چشمان ! پیشنهاد‌‌های خوبی می‌دهد : این رنگ کرم پودر با آن رنگ رژ گونه بهتر است ، لب‌هایت سُرخ‌نارنجی باشند ، زیباتر می‌شوی ، شیرینی آن یکی عطر ، روزهای ابری‌ات را شفاف و تلخی این یکی مرموزت می‌کند ! این‌بار ... خرید کرده بودم و داشتم خداحافظی می کردم که مدادی پیشنهاد داد و من ِ سرخوش از بوی ِ بهار و هوای نوروز خریدمش ! حالا ... هر بار مداد از روی صورتم می گذرد تا به چشمم برسد ، بوی جنگل‌زار در مشامم می‌پیچد ، بوی زندگی . تو گویی درختان ِ سبز ِ غزل‌خوانی که به گنجشک ها پناه می‌دهند و به پروانه های مست لبخند می‌زنند . چشم‌هایم را می بندم و مداد را نفس ِ عمیق می‌کشم : در جنگل‌زاری بی‌انتها ، می‌دوم و موها و دامنم به دنبالم می‌رقصند ! حتا تصورش هم هزار پرنده‌ی مهاجر را در دلـم هِــی می کند !