یک حجم مدام ِ‌عشق

همیشه در خواب خودش را گره می‌زند!   دست و پایش را صاف می‌کنم ، رویش را می‌کشم، موهایش را نوازش می‌کنم و گردنش را می‌بویم. ناله می‌کند و رویش را برمی‌گرداند، یک تکه از قلب من از ناله‌اش مچاله می‌شود و فکر می‌کنم یک تکه بزرگ از قلبم همیشه مچاله خواهد ماند.   دیوانگی شیرینی ست بچه دار شدن .   اولین بار تکان خوردنش مثل ماهی زیر پوست کشیده ی شکمم . اولین بار بغل کردن آن نوزاد ناتوان و بی پناه. اولین کلمه‌ها. اولین قدم. اولین زمین خوردن. اولین رکاب زدن. آن نگاه عاشق ِ‌شش ماهگی اش. خنده های بلند بلندش. اولین باری که نوشت : مادر . حرف های گنده‌تر از دهانش . تحلیل های سیاسی اش.     یک حجم مدام ِ‌عشق بوده این بچه . یک حجم ِ مدام نگرانی . یک طناب محکم که بادبادک ِ‌رویاهایم را گره زده به زمین؛ زمینی که خود رویاست !