یلدای چهل سال بعد
سه شنبه, ۲۹ آذر ۱۴۰۱، ۰۵:۱۰ ب.ظ
دیشب خواندم که سیمین دانشور در نامه ای به تاریخ شهریور سال هزار وسیصد و شصت نوشته است :
" تنها راه‌حلی که برای ما مانده، همین است. شاهد زمانه بودن و آن را منعکس کردن و امید به آینده بستن."
صبح در ترافیک بی امان صدر داشتم فکر می کردم که برای ما چه راهی مانده جز امید به آینده؟
جز در حال ماندن و مشاهده کردن و هنوز امیدوار بودن.
من هم اگر قرار باشد الان برایت نامه ای بنویسم،
در پایان آذر ماه سال هزار و چهارصد و یک،
یعنی تقریبا چهل و یک سال بعد از سیمین باید همین را بنویسم که :
"راهی نیست جز شاهد زمانه بودن و در زمان حال تردد کردن و امید به آینده بستن" .
۰۱/۰۹/۲۹