بلند شو

پسرک دارد توی سررسید جدیدش خاطره می‌نویسد.

دخترک نشسته توی خانه بالشی‌اش و دارد بازی می‌کند.

من... فرو رفته‌ام توی خودم و تکان نمی‌خورم.

تکان نمی‌خورم که زندگی بیدار نشود. 

که اشک‌هایم راه نیفتند روی صورتم، که صدایم در نیاید و نگاهم نچرخد.

صدای بچه‌ها می آید.

من و مرغ عشق‌های خانه ساکتیم.

جمعه‌ام بی‌حوصله و غمگین است و به خاطر بچه‌ها خودش را رسانده به ظهر.

ظهری که آشپزخانه‌اش کسل و کلافه است.

پسرکم دیشب هوس ته‌دیگ زعفرانی کرده بود.

دخترکم مرغ سرخ شده می خواست.

جمعه‌ی طفلکی‌ام نوازشم می کند و با بغض دستم را می‌گیرد و بلندم می‌کند، نبض خانه‌ام باید بزند.

ماه‌های کوچکم دوان دوان سراغ آغوشم را می‌گیرند.

قلب‌شان تند می‌زند و گونه‌هایشان گرم است و بوی زندگی می‌دهد.