پنجره

۱- کنار پنجره آشنای اتاقم می نشینم و سرم را بر دامانش تکیه می دهم گاهی می اندیشم که از تمام این خانه و اهالی آن ؛ تنها این صندلی ,این پرده و این چشم انداز مرا می بینند و دل تنگم می شوند...  از بین انبوه رنگهای سبز که سرک  کشیده اند یاس زرد و خوشبوی من خود نمایی می کند و اندکی دورتر روی درخت کوتاه قد دو پرنده عاشقانه لانه دارند و واله دور هم می گردند...   بابت پنجره ام خدا را شکر می کنم... .