این منم !

می دانی ؟ دیده ای که انگار ، یاد گرفته ای یا یادت داده اند ؛ نمی دانم  ؛ که پرسوناژها را درست بچینی ، مهر ه ها را خوب انتخاب کنی ، کُری بخوانی ؛ طوری که هم بازی ات دستت را نفهمد ، اول شخص ِ خودت ؛ خودت باشی ، ماسک هایت را به موقع به صورت بزنی ، حواست جمع باشد ، به موقع حرف بزنی ، به موقع سکوت کنی  ، ...این همه ، شاید سبب ِ همان جاهایی است در زندگی که  تو تمام ماسک هایت را نشان می دهی ؛ دارایی هایت را روی میز می گذاری ؛ دستت را رو می کنی ، می گویی : ببین ! این منم ! و فکر می کنی باید باورت کنند ... اما به تو لبخند می زنند و فکر می کنند ، مثل همیشه برگه ای در آستینت قایم کرده ای ... .