وطن

آدم را در تقسیم بندی‌های مرزی ناپایدار سیاسی به چشم نیاور. پرسپکتیو باید داشت. تاریخ را به یاد بیاور نه تیک تاک ساعت را. انسانیت که مطرح است ، عمرش درازتر است از عمر یک انسان.  میزان ِ وقت آدمی برابر نیست با میزان ِ وقت یک آدم، یک قطعه از یک راه ، راه رسیدن نیست ؛ جزئی از این راه است. در تاریخ یا در تاریکی‌های سنّت ، جستجو کردن تنها راهی برای حذر از کثافت و گمراهی باید باشد ، تنها به خاطر پرهیز از تکرار نادرستی‌ها، و نه ستودن و دل‌بستن به یک قدیس یا قلدر ،  یا قالتاق و جستن یک چاله به ظاهر دنج تا خود را به آسودگی در آن بیندازی برگردی به امن کاهل بطن و رحم تا بگویی ؛به خانه خاطر خود رسیده‌ام دیگر. خانه این دنیاست. هرکجای این دنیا. تمام این دنیا ابراهیم گلستان پی نوشت : من ابراهیم گلستان را از فروغ عزیزم شناختم و                 فروع را از ابراهیم گلستان آموختم !