برزخ

گاهی مدّت هاست ، چیزی تمام شده ، چیزی درون ِ آدم تمام شده است . اما آن بیرون ، بیرون از من ؛ هنوز به حیات خود ادامه می دهد ؛ هنوز راه می رود ، هنوز حرف می زند ، هنوز می خندد ، هنوز فریاد می کشد ، هنوز زندگی می کند . هیچ کس نمی داند ، چه بر سر ِ زن آمد ! اتفاق های امروز ، در امتداد دیروز است و هفت سالِ  پیش و دوازده سالی که گذشت . مثل همیشه  ؛ اما این جا قتلی رخ داده است ! این جا چیزی مُرده است ، هیچ چیز مثل دیروز نیست ! سرگیجه که می آید می نشیند پهلوی انزجار ، سیگاری می گیراند و ... فراموشی .