جادوی خورشید

آن لحظه ای ، که چشم درچشم ِ خورشید دوخته ای و گرم می شوی و رخوتناک و پر از لذت تابش اش ، هیچ فکر نمی کنی که اقتضای طبیعت خورشید است که ساعتی بعد غروب کند ! و تو بمانی و چشمان ِ عاشقی که جز نور ، دیگر چیزی نمی بینند ، و دلی که دیگر به دلخوشی های گذشته ؛ شاد نمی شود !  بعد تر در تاریکی ِ بی خورشید ، وَر  ِمنطقی ات نهیب ات می زند که : چه کردی بی نوا !؟داشتی زندگی ات را می کردی! اما ... وَر ِ احساسی ات دل گرم است و مغرور به تجربه ی دیدنِ آن چه خیلی ها ندیده اند و نفهمیده اند! و تو از جان می دانی ؛ همان یک لحظه بینایی ؛ به عمری کور مال زیستن و رویا نداشتن می ارزد … .