در طریقت هر چه پیش سالک آید خیر اوست

وسط ِ هزار تا کار و درس و قرار و دِدلاین و تحویل پروژه و وظایف محوله و غیرمحوله ؛ دو تابچه فارغ التحصیل شده ی بی حوصله و انتظارهای بی جا و بــِجا ایستاده ام ! و بی حرفِ پیش ، حالا حالا ها باید مثل اسب عصاری بدوم ! حرف و حاشیه و داستان هم که همیشه هست . امّا این وسط ... وسط ِ انبوه ِ کارهای نصفه‌نیمه ، یک نفر برای خودش ، خوش و خرّم است ! انگار ته ِ دل‌اش با جهان صلح است . می داند که بالاخره راهی خواهد یافت . می داند که از پس مشکلاتش برمی آید .