کاردرمانی!

مادامی که مُدام فکر می کنم ، در ذهنم مایعی چسبناک تولید می شود که جزئیات را به هم می چسباند ؛ جزئیات ، کل می شوند و آن قدر بزرگ ، که بتوانند مرا مایوس و غافلگیر کنند ! آلودگی به تفکر مُدام ؛ دست به دامنم می کند به انفعالِ دامن گیری که هی باز تولید می شود و هی دامن می زند به سیکل ِ معیوب ِافکار ِ تا به ابد معطّل مانده ی معلّق ؛ تعلیق ِ جانکاهی که از کاه کوه می سازد و تعلّق را رنگ ِ عُلقه می زند . و آخ که باید جای من زندگی کرده باشی تا بدانی این تعلیق ِ لعنتی ِمُدام چه جانی از آدم می گیرد و چه طاقتی طاق می کند. آن وقت است که آن قدر کار می کنی تا همان طور که افکار در خودشان لول می خورند ، تو غوطه ور شوی در چیز دیگری و غرق کنی خودت را افکار را مغروق! و نفس کم بیاوری و شاید جان هم ... .