بهاریه

سَـــرَم پـُراست از بنفشه چمن ِ روشن ِ تازه کاشته شده یاس ِ زرد ِ سرکشیده به حریم ِ پنجره و هزار گلدان ِ کوچک ِ سُفالی شمعدانی . یکی حوض ِ آبی کوچک با شُــره ی فواره ی کوتاهی بر دامن‌اش بوی خاک ِ تازه ی آب داده شده دو صندلی در تراس ، چای و خُرما صدای خنده ی بی غم‌ بچّه ها از داخل .می شود ؟  نمی شود ؟  می شود ؟ چه می داند این ملغمه ی حسرت و امید  ... . تا پـس فـردا هزار چرخ می خورد این سیب ِ کذایی .