دو سه سالی از من کوچکتر است ، تازه مادر شده .
نگاهش برق می زند و پیشانیاش می خندد .
چند روز یک بار ، عکس های فرزندش را برایم میفرستد ؛
فرشته ای خفته ، بین پتوهای کرکی نازک و عروسک های نرم رنگی.
امروز برایم نوشته :
"زیاد در آغوشش میگیرم ؛ جایی خوانده ام که نوزاد بدون نوازش و تماس پوستی میمیرد."
به دستانم خیره میشوم ... در گذر سال ها این نیاز به نوازش چه میشود ؟
آدم بزرگ ها هم میمیرند ؟
میمیرند و حواسشان نیست مرده اند ؟
۰ نظر
۳۰ شهریور ۹۳ ، ۱۰:۰۱