نوازش

دو سه سالی از من کوچک‌تر است ،  تازه مادر شده . نگاهش برق می زند و پیشانی‌اش می خندد . چند روز یک بار ، عکس های فرزندش را برایم می‌فرستد ؛ فرشته ای خفته ، بین پتوهای کرکی نازک و عروسک های نرم رنگی. امروز برایم نوشته : "زیاد در آغوشش می‌گیرم ؛  جایی خوانده‌ ام که نوزاد بدون نوازش و تماس پوستی می‌میرد."   به دستانم خیره می‌شوم  ... در گذر سال ها این نیاز به نوازش چه می‌شود ؟‌ آدم بزرگ ها هم می‌میرند ؟ می‌میرند و حواسشان نیست مرده اند ؟‌